ZOMER GAST BLOG 2. Jaap en Frea

We waren in de gelegenheid om ook op een zondag nog bij Hans en Gerrie te zijn. Tsjonge, kwart voor zes ging de wekker! De dienst begint om zeven uur. Gerrie verzamelt de avond tevoren allemaal spullen voor de kinderdienst. Als we de kerk binnenkomen zijn er een paar mensen en er wordt al gezongen. Er druppelen steeds meer mensen de kerk binnen. We gaan staan als de dominee met een groot aantal mensen de kerk binnenkomt. 

LEES VERDER

De stoet achter de dominee draagt ook de schalen met het brood en de bekers voor het avondmaal. Een koor wordt uitgenodigd om te zingen. Niet alle koorleden zijn er nog, maar er wordt naar hartenlust een lied gezongen met bijbehorende choreografie. De koorleden dragen allemaal hetzelfde, zodat het ontzettend mooi is om naar te kijken en te luisteren. We krijgen een liedbundel en delen van de liturgie, zodat we mee kunnen doen met delen waar we niet zo mee bekend zijn. Uit de bundel zijn de melodieën ons vertrouwd en de niet vertrouwde zijn makkelijk mee te zingen. De dominee preekt over de talenten en met name over de laatste die zijn talent begroef. Hij hamert erop dat we moeten gebruiken wat God ons geeft en ermee aan de slag moeten gaan omdat we de verantwoordelijkheid hebben voor onszelf en voor de mensen die ons zijn gegeven te zorgen. Ik vind het heel bijzonder dat we avondmaal vieren. We gedenken met deze broeders en zusters dat de Heer Jezus Christus voor ons is gestorven en opgestaan uit de dood om ons al onze zonden te vergeven en ons in een nieuw leven te plaatsen. Er is een klein jongerenkoor dat een prachtig lied zingt. Deze jongeren doen het gewoon. Ze gebruiken in ieder geval een van hun talenten in het huis van God.

Ongeveer om half tien is de dienst afgelopen. Deze was in het Engels, er volgen er nog twee, waarvan een in het Chitimbuka. We gaan naar huis nadat we nog verschillende mensen de hand hebben geschud. Onder de koffie arriveren voor het eerst een aantal tienermeisjes uit het weeshuis Rafiki, ze gaan Hans en Gerrie vanmiddag ondersteunen met het zingen tijdens de Sing In in de tuin.

Ergens voor lunchtijd bakt Gerrie een enorme stapel pannenkoeken, die we samen met de meiden in een grote kring genieten. Nieuw voor mij is het gebruik van citroen of sinaasappel, suiker en kaneel op een pannenkoek, maar het smaakt verrukkelijk. 

De buurtkinderen hebben we gisteren uitgenodigd door een rondje door de buurt te lopen. We drinken wat en doen een balspel met de meisjes uit het weeshuis om elkaar beter te leren kennen. Gerrie vraagt een van de meisjes om te vertalen in Chitimbuka. Efes is bereid om dat te doen. Beauty, Brenda en Angela hangen ballonnen in de bomen en er komt een bord bij de poort: Welkom op de Sing In.

Op een gegeven moment zitten er ongeveer vijftig kinderen in de tuin. Ze krijgen allemaal een muziekinstrument en dan gaan we los. Hans zoekt de liederen op de computer en gebruikt een paar boxen, zodat iedereen het kan horen. Lees je Bijbel, bid elke dag en Bewaar je oog voor wat je ziet. Het klinkt allemaal door deze tuin (in het Engels natuurlijk).

Na het zingen vertelt Gerrie het verhaal van de verloren zoon. Jaap is de wachtende vader en ik ben de verloren zoon. Terwijl Gerrie vertelt, spelen wij het uit. Als ik mijn *gouden* ring heb aangekregen, een *nieuwe mantel* om en *nieuwe schoenen*  aan mijn voeten heb gekregen vertelt Gerrie de kinderen dat je altijd terug kunt keren naar God, Hij is goed en vergevend, een Vader die echt van je houdt. Daarna krijgen de kinderen limonade en een boterham.

En dan kunnen ze aanschuiven bij een van de vier tafels om er een kleurplaat over te kleuren. Iedereen kleurt. Deze kinderen vinden het fijn om hier te zijn. Ze hebben weinig tot niets en ook weinig tot niets te doen. Ze genieten van alles dat ze hier doen en ontvangen. Een jongetje heeft witte plekken op zijn hoofd. Hans legt later uit dat dat door ondervoeding en/of eenzijdig komt. 

Hun schoenen zijn vaak tot op de draad versleten met grote gaten er in en nog vaker lopen ze op blote voeten. Ze wonen met veel mensen in een heel klein huisje, waar wij nog niet eens in zouden willen schuilen voor een regenbui en zijn vaak te arm om schoolgeld te kunnen betalen. De grotere kinderen nemen de kleinere mee. Ouders zien we niet. Na het kleuren zitten we weer bij elkaar en danken God voor deze prachtige middag en dan gaan de kinderen weer naar huis. Tot volgende maand!