June 2021
Ze komen van ver, onze leerlingen. Alhoewel… zo ver is het eigenlijk niet eens, een kleine 30 kilometer. Maar het kost ze meer dan twee uur voordat ze bij ons zijn. Dus elke dag naar huis is geen optie. Vandaar dat we de slaapzaal klaar hebben gemaakt en ingericht.
Meestal kopen we onze spullen bij mr. Seyani, een goede timmerman in de stad. Hij heeft geen elektriciteit en maakt alles met de hand. Voor rekenen en taal had hij waarschijnlijk geen hoog cijfer, maar vakwerk levert hij wel. We bestellen tien bedden bij hem. Hij is blij met de opdracht, dat zien we.
“Wanneer zijn ze klaar?” vraag ik. Hij glimlacht zoals gewoonlijk. Maar daar heb ik niet veel aan, dus herhaal ik de vraag: “Wanneer heb je de bedden klaar?” Nu begint hij echt te lachen en zegt “Bwana (baas), ik ben nog niet eens begonnen, en nu vraag je wanneer ze klaar zijn?”
Echt duidelijk wordt het niet, maar wij moeten de bedden zelf nog in de lak zetten en we willen op tijd klaar zijn. Dus ga ik met enige regelmaat langs om weer twee bedden in mijn auto te laden en de druk op de ketel te houden.
Maar na een paar dagen zie ik mr. Seyani niet meer. Hij reageert niet meer op zijn telefoon en dat is vreemd. Ik maak me zorgen; mogelijk is
