Regen is zegen, maar soms ………

Vroeger, toen ik thuis woonde op de boerderij, zei mijn moeder het al “regen is zegen”,  dat vond ik niet altijd een zegen als het weer eens regende. Maar het is echt waar. Door de regen ziet alles groen en groeit de mais goed. De mensen hier zijn blij want dit betekend weer eten komend jaar.

Toch als je een half uur moet lopen naar school en het regent pijpenstelen is het niet altijd een pretje.

Ingepakt in onze Hollandse regenpakken gaan de meiden uit onze tuin naar school, daar ze zelf helemaal geen jas hebben. Op blote voeten, met schoenen in de rugtas. (klik op LEES VERDER)

Zelfs met de auto is het soms een hele toer. De wegen zijn bedekt met een dikke laag modder. Onze auto met 4 wheeldrive redt het soms niet om de berg op te komen.

Vanmiddag na mijn bezoek aan een college van de zondagsschool reed ik terug over een smal bergweggetje. Opeens gleed de achterkant van mijn auto een stuk naar links. De wielen stonden tot de helft in de modder. Ook nu met vier wiel aangedreven auto kon ik niet meer voor- of achteruit. Gelukkig stond er nog wel wat begroeiing langs de kant van de weg voordat ik helemaal naar beneden zou glijden.

Een paar jongens kwamen aanlopen en tegelijk ook heel veel kinderen.

Ik vroeg aan die knullen: “ Zijn jullie sterk, kunnen jullie misschien proberen om de auto weer op de weg te duwen?” (Natuurlijk had ik Hans al even gebeld wat ik nu het beste kon doen.)

Dat hoefde ik geen twee keer te zeggen. “  Zet hem maar in z’n twee” zeiden ze.  Aangezien onze auto een automaat is ging dat niet. Toen de matten maar voor de wielen gelegd en….. ja hoor hij ging.

De meiden die ook hadden geholpen met duwen kwamen de vieze matten terug brengen en zeiden:

“ Wij zijn ook sterk hoor”. Met een heerlijk vers brood als beloning, wat ik net gekocht had, gingen ze weer naar huis en ik ook. Ik was blij en dankbaar dat ik weer veilig thuis was.