Gastblog Gert Versluis

Het rijke Malawi!

Eind december 2015 zijn Krijntje en ik een week te gast geweest bij onze lieve vrienden Hans en Gerrie. Op woensdagmiddag liepen we (Hans, Gerrie, Krijntje en ik) naar Salome. Salome woont in een dorpje vlakbij Mzuzu en zij is hoofd van de zondagsschool. Over haar huisje zal ik kort zijn: een gemiddelde garage in Nederland is luxer.

Het huis van Salome haar kinderen en kleinkinderen.

Daar aangekomen raakte ik in gesprek met Peter, de zoon van Salome. Peter is getrouwd en heeft 2 kinderen. Binnen een minuut, na de standaard begroeting: “how are you”, I’m fine, thank you and how are you?, sprak hij vol vuur over zijn Redder Jezus Christus. Vol passie en met een bewogen hart vertelde hij over zijn bekering. Zijn gezicht straalde, zijn woorden kwamen als een waterval uit z’n mond. Ik hoefde niets te zeggen, alleen maar te luisteren.

Peter getuigt van zijn liefde voor Jezus.

Hij gaf aan de liefde van Jezus te willen delen met zijn landgenoten, daarvoor volgt hij nu een opleiding tot Pastor. Drie dagen per week gaat hij naar Mzuzu voor zijn opleiding. Daarnaast moet hij nog studeren en zijn gezin onderhouden. “Wil je mijn studieboeken zien?”, vroeg hij. Ja, dat wilde ik graag. Vol trots kwam hij even later met 4 studieboeken aanlopen en met nog meer trotst liet hij me hoofdstuk voor hoofdstuk zien waar het om gaat: “Wie is God”?, “Wie is Jezus”?, “Wat doet de Heilige Geest”? Zijn aantekeningen met zorg geschreven naast de tekst en met verwijzingen naar bijbelteksten. En toen werd hij even stil……”Gert”, zei hij, “weet je wat ik mis”? Mijn gedachten gingen razendsnel. Wat zou hij missen? Geld? Een vervoermiddel? Ik wist het niet. Peter antwoordde: “ik heb geen bijbel”. Geen bijbel? Ja, Peter heeft geen bijbel. Een bijbel kost ongeveer 6 euro. Een bedrag waar zijn gezin een week lang van rond kan komen. 55% van de christenen in Malawi hebben geen bijbel.

Peter laat mij zijn studieboeken zien, echter zonder Bijbel.

Het was even stil, maar toen kwam in no-time zijn grandioze lach weer terug. Niet voor niets wordt Malawi het warme hart van Afrika genoemd. Hij gaf me voor de zoveelste keer een hand en zei: “maar ik ben rijk, zo ontzettend rijk, Jezus leeft in mij”! “En niet alleen in mijn hart, maar in zoveel harten van de inwoners van Malawi, we zijn van binnen zo ontzettend rijk”.

We gaven elkaar opnieuw een hand en we wensten elkaar Gods zegen. Hartverwarmend liep ik terug.