Lieneke ons buurslaafje

De levensomstandigheden van kinderen in Malawi zijn zo anders soms zo verdrietig.

Onze buurvrouw heeft een zus op het platteland wonen en de buurvrouw heeft haar zus gevraagd of de oudste dochter bij haar kan komen werken, en zo is Lieneke dus al meer dan twee jaar geleden 200 kilometer van huis weg gehaald.  Lieneke hoor je nooit, ze heeft een zachte fluisterstem en is heel bang om iets fout te doen. Ze durft niet echt te spelen en ze is bang voor volwassenen.

Naast hun huis wast ze haar nichtjes.

Maar zondags mag ze soms met ons mee naar de kerk met de andere buurmeisjes. Soms hebben we wel 12 kinderen in de auto en is het een gekakel van jewelste. Maar door mijn binnenspiegel zie ik Lieneke zitten, ze wil niet opvallen, ze zegt uit zichzelf niets.. alleen als je wat vraagt krijg je een kort antwoord. Maar als we naar de kerk gaan geniet ze, ze gaat naar de zondagsschool en lijkt haar zorgen te vergeten.

Lieneke wordt structureel gebruikt als een slaafje, ze past op haar nichtjes van 2 en 4, ze wast alle kleren en de vaat, ze kookt voor het hele gezin, ze veegt s ’morgens om 5 uur de hele werf schoon.. Soms zie ik haar zwoegen terwijl haar vriendinnen iets verderop spelen en de buurvrouw met andere vrouwen aan het kletsen is. Dan heb ik moeite mijn tranen te bedwingen, zeker als ik hoor dat ze s ’nachts soms buiten wordt gesloten en niet naar binnen mag. Zo onrechtvaardig, daar wordt ik verdrietig maar ook boos van. We bidden om wijsheid.

Lieneke vraagt haar grootmoeder waar haar moeder nu woont.

Gelukkig hebben we steeds meer contact met het buurgezin. Want dat willen we, eerst contact. Naar ons toe zijn de buren erg aardig dus dat contact leggen is niet zo moeilijk. Regelmatig dus maar over de schutting even bijkletsen of wat te delen uit de groente tuin.

Het is drukkend warm en vrij vochtig als we richting het zuiden rijden. Ja, ik ga Gerrie ophalen en achter in zitten drie buurtjes. Mijn buurman (29) met zijn dochtertje (4) en hun nichtje Lieneke van 10 of 11. We gaan richting het zuiden en na 2,5 uur passeren we het dorp waar Lieneke opgroeide bij haar moeder. Ze gaat een weekend logeren bij haar moeder en haar zusjes. 

Gevonden !! het huis van Lienekes moeder.

Lieneke en haar moeder, met haar jongste zusje.

Bij aankomst blijkt haar moeder niet meer bij haar oma te wonen en na enig zoeken vinden we haar moeder. Ik heb wat zeep en wat eten voor Lieneke gekocht zodat ze dat aan haar moeder kan geven. Lieneke staat onwennig naar haar moeder te kijken.. ze is stil maar ik zie een glimlach komen bij Lieneke.

Die glimlach is goud waard. Na wat foto’s genomen te hebben vervolg ik mijn weg.. want ik ga Gerrie ophalen van het vliegveld.

Lieneke is een gefingeerde naam.